Við feðgar (4 og 45 ára) áttum, þegar landið var kóflaust, laugardaginn 13. júní 2020, erindi í fermingarveizlu norður í Húnavatnssýslur. Þar sem hálendið hafði ekki opnað og veðurspár voru samdóma um að veður yrði skást á landinu norðaustanverðu, ákváðum við að nýta ferðina og taka með okkur reiðhjól og vagn. Fengum við far með systur minni til veizlu en far frá veizlu til Akureyrar með móðurbróður mínum, sem einnig sótti ferminguna; gistum hjá honum aðfaranótt sunnudags.

Kjölur, 28. – 30. júlí 2020
Við Guðrún Hreinsdóttir vorum búin að tala um að hjóla Kjöl við tækifæri. Þ.e.a.s. ef góð veðurspá væri framundan og við í fríi. Mig minnir að hugmyndin hafi komið eftir að ég keyrði Kjöl á leiðinni heim eftir hálendisferðina 2019. Svo laugardaginn 25. júlí, að mig minnir, hringdi hún í mig og sagði að það væri góð spá framundan og hvort ég væri ekki til í að fara. Ég hélt það nú. Ég hafði svo samband við Kolbrúnu Sigmundsdóttir og Jón Torfason til að athuga stöðuna á þeim. Þau voru á leið í bæinn, að vestan og voru að sjálfsögðu til í að koma með. Brottfarardagur var ákveðinn 28. júlí og við ætluðum að hjóla suður sem er þægilegri leið þó að hækkunin sé aðeins meiri.

Aðeins ein vika leið frá því ég kláraði 11.000 kílómetra ferð þvert yfir Bandaríkin og þar til ég var staddur á Keflavíkurflugvelli að setja saman nýtt hjól og að hefja aðra ferð. Nokkrum mánuðum áður, í lok mars 2020, hafði ég gert hlé á stóru hjólaferðinni minni um Bandaríkin til að leita skjóls fyrir heimsfaraldrinum heima hjá foreldrum mínum í Texas. Nú finnst manni þetta hafa gerst fyrir löngu síðan.

Þetta gerðist einsog sprenging. Allt í einu er Ísafjörður einn heitasti staður landsins fyrir fólk sem rennir sér niður fjöll á reiðhjólum. Hvernig stendur á því? Það þarf aðallega tvennt til. Annars vegar er það rétta landslagið. Það er til staðar í fjalllendinu uppaf Skutulsfirði, þar sem höfuðstaður Vestfjarða er. Þar er allskonar halli á brekkunum og vegir og slóðar liggja uppá heiðar. Hins vegar þarf rétta fólkið til að koma auga á möguleikana í landslaginu og gera eitthvað í málunum. Þetta fólk er líka til. Það þurfti samt eitthvað til að koma skriðunni af stað. Það eru mörg ár síðan einhver gaur byrjaði að mynda braut neðst í Hnífunum og kom sér þar upp nokkrum stökkpöllum. 

Það hefur kólnað jafnt og þétt í Klúbbhúsinu í gegn um árin, en við höfum bætt það upp með gasofnum og hitablásurum.  Í október var skellt í lás þegar ástandið í covid málum fór versnandi hérlendis.  Var engin starfsemi í 4 mánuði.  En þegar við ætluðum að opna aftur í janúar, þá búmms, gaf sig heitavatnslögn eða ofn eða eitthvað og sjóðandi heitt vatn flæddi um gólf og gufa þéttist í loftinu sem lak síðan niður með veggjunum, ofan á húsgögn, pappír, tímarit og bæklinga sem voru á efri hæðinni.

Vorið 2014 keypti ég mér nýtt reiðhjól og hafði þá ekki átt hjól í rúman áratug. Hjólið sem varð fyrir valinu var frá ástralska reiðhjólaframleiðandanum Reid sem gerir reiðhjól í klassískum götuhjólastíl. Nokkru síðar spurði konan mín mig hvort ég hefði ekki áhuga á Tweed Ride. „Tweed Ride?“ spurði ég „Hvað er það?“ Hún sagði mér það og ég varð mjög spenntur, fannst þetta virkilega áhugavert og langaði að prófa. Var Tweed Ride þá á dagskrá strax helgina eftir. Ég var því miður upptekinn í vinnu þessa helgi og gat ekki tekið þátt.

Vindur er oft nefnd sem ástæða þess að fólk hjólar ekki meira en það gerir. Að sönnu getur stundum verið vindasamt á Íslandi og það getur verið sviptivindasamt á sumum þjóðvegum í grennd við fjöll. En er vindur eins mikil hindrun fyrir hólreiðar og menn ímynda sér? Hvað geta veðurmælingar sagt okkur um vind á Íslandi og hvernig er hann í samanburði við hjólaborgina Kaupmannahöfn?

Íslenski Fjallahjólaklúbburinn hefur hlotið styrk uppá kr 450.000.- í verkefninu: Vorviður. Vorviður er átaksverkefni í loftslagsmálum og landnýtingu sem gerir félagasamtökum kleift að taka land í fóstur og græða það skógi.

Þessi Hjólhestur markar ákveðin tímamót því þrjátíu ár eru frá því fyrsti Hjólhesturinn kom úr. Klúbburinn var orðinn tveggja ára þegar útgáfa Hjólhestsins hófst en hann var sprækur, því sum árin kom hann út fimm sinnum. Blöðin voru allt frá 68 bls.niður í að vera svo lítil að vera bara kölluð „laufblöð“.

Langar þig að sjá eldgosið í Geldingadal með berum augum?  Við ætlum að fara á miðvikudaginn 24.3.2021 og stefnan er að taka því rólega svo að sem flestir geti komið með.  Ef þörf er á verður hópnum skipt upp eftir getu.