Helgi hinna miklu sprenginga.  Það byrjaði með því að ég staflaði dótinu mínu út úr bílnum á tjaldstæðinu á Arnarstapa, ætlaði að fá mér mjúkt sæti, sængin mín og koddarnir þrír voru allir með í för ofan í svörtum ruslapoka.  Pokinn sprakk með ægilegum gný og vakti þá sem höfðu farið snemma í háttinn.

Ég var staddur á æskuslóðum mínum, á Melum í Svarfaðardal. Ég var fullur eftirvæntingar því að loksins ætlaði ég að fara í ferðina sem ég var búinn að hugsa um svo lengi, að hjóla yfir Heljardalsheiði. Heljardalsheiði var helsta samgönguæð milli Eyjafjarðar og Skagafjarðar áður fyrr, áður en akvegur var lagður yfir Öxnadalsheiði. Akvegur hefur aldrei verið lagður yfir Heljardalsheiði en vegslóði var gerður yfir heiðina á níunda áratug seinustu aldar, sem er orðinn frekar torfær í dag.

Undirritaður hafði gengið með þá hugmynd að hjóla upp með Hvítá að austanverðu í Kerlingafjöll og þaðan austur að Þjórsá og niður í Þjórsárdal. En það vantaði einhvern til þess að fara með. Síðastliðinn vetur kom vinur minn og fyrrverandi vinnufélagi að máli við mig og spurði hvort ég hefði ennþá áhuga á þessari hjólaferð. Kvað ég svo vera og sagðist hann einnig hafa áhuga á að hjóla þessa leið. Síðar bættist vinnufélagi í hópinn, en af persónulegum ástæðum gat hann ekki farið í ferðina þegar til kom, en bauðst til að skutla okkur á byrjunarstað. Við settumst  niður til að spekúlera í þessu og ákváðum að fara 14. júlí og áætla 5 daga í ferðina. Undirbúningur hófst með því að æfa sig í hjólreiðum og byggja upp þol. Við settum niður GPS punkta af leiðinni sem við tókum af Íslandskorti  á ja.is sem síðar reyndust ekki vera mjög nákvæmir.

Þriðjudagur 4. Maí 1993. Ferð hefst
Björgvin Hólm
19. nóvember 1934 til  3. apríl 1999

Nokkar setningar úr ferðalýsingunni hafðar sér, og prentaðar með stærri stöfum.
Annars tjalda ég oft í skógarrjóðrum hinu megin við fjörðinn.
Það var byrjað að skafa yfir veginn, og sumstaðar varð ég að leiða hjólið yfir smá skafla.
Gamli bærinn er fremst við ósinn, og berst þar fyrir lífi sínu sem athafnarsvæði.
Hjólið er hérna rétt fyrir utan tjaldið, og regndroparnir hreinsa það af ryki veganna.
Og áður en ég vissi af, hafði ég rúllað 80 km á átt til Siglufjarðar.
En kvaddi þau síðan og sagði „Tsjá“ við Ítalann, þótt ég viti ekki , hvernig eigi að skrifa það.
Ég er einn af þeim mönnum , sem aldrei gat sætt sig við „video-innrásina“

Ég var staddur á Ísafirði annað sumarið í röð að hitta fjölskyldumeðlimi. Það var tilhlökkun í hjarta mínu því að ég hafði ákveðið að fara í aðra hjólaferð á svæðinu eftir skemmtilega og eftirminnilega hjólaferð milli Ísafjarðar og Flateyrar sumarið áður. Eins og fyrr var óákveðið hvaða leið skyldi fara en samt var það farið að heilla mig að fara nú í norðurátt frá Ísafirði í átt að Hnífsdal og Bolungavík. Ég skoðaði kortið og sá að það væri tilvalið að taka stefnuna á Skálavík þangaðsem fjallvegur var merktur og fjarlægðin frá Ísafirði var mátuleg. Ég hafði leigt mér hjól á Ísafirði, sem var líklega sama hjólið og ég leigði sumarið áður, Mongoose-fjallahjól með framdempara. Ég lagði af stað klukkan 5 um morguninn í blíðskaparveðri og tók stefnuna á Hnífsdal og var fljótlega kominn þangað. Þar voru miklar framkvæmdir vegna Óshlíðarganganna sem og vegaframkvæmdir þar sem átti að koma nýr vegur meðfram ströndinni í Hnífsdal sem leit út eins og hraðbraut beint inn í Óshlíðargöngin. Ég stoppaði stutt í Hnífsdal og fór út í Óshlíðina sem er eins hrikaleg og ég hafði gert mér í hugarlund. Há grindverk eru alls staðar meðfram veginum til að hindra grjóthrun og hamrabeltin hangandi yfir manni eins og þau væru tilbúin að ráðast á mann.

Við vinkonurnar ákváðum  síðasta vetur  að fara  hjólaferð um Vestfirði  núna í sumar.  Kveikjan  að því að við ákváðum að fara yfir Breiðadalsheiði  var grein sem birtist vefriti Fjallahjólaklúbbsins. Þar var lýst hjólatúr sem farin var yfir Breiðadalsheiði  sumarið 2009. Þessi vegur var aflagður 1995 þegar göngin milli Ísafjarðar og Flateyrar voru tekin í notkun. Ofangreindar þrjár konur ákváðu  því að hafa Breiðadalsheiðina sem fyrstu dagleið á ferð sinni frá Ísafirði suður yfir Snæfellsnes.  Mæðgurnar Áslaug og Sigrún bjuggu árum saman á Flateyri og höfðu oft farið þessa leið í bíl og þekktu því leiðina mjög vel úr bílglugga. Rétt er að taka fram að engin bilun varð á leiðinni þótt farið væri um mjög grýtta vegi og gíraskiptingar væru að stríða sumum.

Fjallahjól eru skemmtileg tæki til ferðamennsku. Undirritaður hefur stundað ferðalög á fjallahjólum sl. 12 ár og hjólað velflesta hálendisvegi landsins auk annarra leiða. Í sumar, 2010,  var farin þriggja daga ferð á Síðumannafrétti og er sú ferð ein sú alskemmtilegasta sem ég hef farið á hjóli fyrir ýmsa hluta sakir.
Í fyrsta lagi er leiðin krefjandi, hækkun á fyrsta degi samtals milli 600 og 800 m, vegir fjölbreytilegir, frá venjulegum fjallavegum til vegaslóða gegnum hraun þar sem menn verða að vanda sig. Í öðru lagi er landslagið fjölbreytilegt og margt að skoða og í þriðja lagi býður leiðin upp á hvorutveggja að hjóla með allan búnað eða láta trússa og hjóla aðeins með til dagsins. Gist er í skálum.

Fyrir ári síðan þegar ég sagði fólki að ég ætlaði að hjóla í kringum Ísland til styrktar krabbameinsrannsóknum fékk ég misjöfn viðbrögð. Sumir voru spenntir, aðrir voru efins, enn aðrir vissu hreinlega ekki hvernig ætti að bregðast við svona fréttum. Hins vegar voru flestir sammála um að ég væri klikkuð. Ég hafði aldrei tekið þátt í, hvað þá skipulagt eins míns liðs, svona stórt átak. Ég vissi ekki einu sinni hvar ég átti að byrja!

Það var farin vel heppnuð ferð í Veiðivötn fyrstu helgina í október. Ferðasöguna má lesa á bloggi Hjóla Hrannar.
Myndir úr ferðalaginu má sjá hér:

Hjólahrönn tók þessar: http://picasaweb.google.com/hjolahronn/VeiIvotn#

Örlygur tók þessar: http://good-times.webshots.com/album/578712687pRxpHL

Haraldur þessar: http://picasaweb.google.com/halli3409/HjolaferInnAVeiIvotnFjallahjolaklubbnum#

Hjóla Hrönn hjólaði um bæinn með bert bak á Menningarnótt ásamt nokkrum tugum annara.