Hestar, hjól og menn samferða í sátt
Laugardaginn 9. mars 2002 sóttu hjólreiðamenn mjög vel heppnaðan fund
með hestamönnum, ráðgjafaþjónustu Alta, Skipulags- og byggingasviði
Reykjavíkurborgar auk annarra sem vinna í útivistarmálum í austurhluta
Reykjavíkur. Fundir af þessu tagi eru nýlunda hér á landi og eiga að
uppfylla skilmála Staðardagskrár 21 (SD21) þar sem íbúar eiga að koma að
frumdrögum skipulagsmála. Var fundurinn haldinn í félagsheimili Fáks í
Víðidal. Hófst hann kl. 10 um morguninn og stóð til klukkan rúmlega
17:00. Af hálfu hjólreiðamanna sóttu Magnús Bergsson, Björn Finnsson og
Morten Lange fundinn. Upphaf fundarins má rekja til árekstra milli
hestamanna og annars útivistarfólks á nýlögðum stígum frá Víðidal og upp
í Heiðmörk. Á fundinum átti að finna leiðir til að laga þessi mál í
nútíð og framtíð. Fundurinn var mjög vel skipulagður og vel sóttur, þá
sérstaklega af hestamönnum. Hófst hann með því að allir skrifuðu á miða
þau vandamál sem menn höfðu staðið frammi fyrir. Sama fyrirkomulag var
haft um draumana, þ.e. hvers menn óskuðu sér. Því næst töldu menn upp
lausnir á vandamálunum. Svo hófst hópavinnan þar sem menn reyndu að
setja raunhæfar lausnir á kort sem hóparnir síðan kynntu.
Hjólreiðamenn voru sammála hestamönnum að ekki gengi að hræra saman umferð hesta og annarra vegfarenda. Niðurstaða þessa fundar var því sú að fækka mátti þverunum útivistarstíga við hestastíga úr u.þ.b. átta í tvær. Gera þurfti ný göng fyrir útivistarstíginn undir Breiðholtsbraut og útbúa gil fyrir hestamenn frá hesthúsabyggðinni að undirgöngunum. Þannig mátti leggja útivistarstíginn yfir reiðstíginn með brú. Frá undirgöngunum myndu stígarnir svo liggja samhliða með hæfilegu millibili austur í Heiðmörk. Við Rauðavatn væri útivistarstígurinn færður suður fyrir Suðurlandsveg og tengdist undirgöngum niður undir Næfurási. Ekki virtust hestamenn hrifnir af tillögu hjólamanna að venja hesta sína reiðhjólum (temja og rækta hjólhesta). Hins vegar komu hjólreiðamenn þeirri skoðun nokkuð skýrt til skila að ef hannaðar hefðu verið hjólreiðabrautir samhliða akbrautum hefði líklega ekki komið til þessara árekstra. Hanna þyrfti hjólreiðabraut sem tengdi Víðidalinn við núverandi akveg austur að Nesjavöllum. Þar sem umferð bíla færi yfir vissan fjölda út á landi þyrfti að malbika, breikka og merkja vegaxlir t.d. austur um Hellisheiði og vestur að Hvalfjarðar-göngum. Alls staðar þar sem nýir vegir væru hannaðir væri gert ráð fyrir hjólreiðabrautum strax í upphafi. Þær þyrftu að vera beinar og greiðar og reynt væri að leita allra leiða til að jafna út hæðamismun í landslagi, sem best væri að gera með því að hafa hjólreiðabrautir samhliða akbrautum. Þannig gætu hjólreiðar fyrst orðið valmöguleiki í samgöngum á sama tíma og þær nýttust til útivistar.
Það er von okkar sem sóttu þennan fund að eitthvað af okkar hugmyndum verði að veruleika og að svona fundir verði ávallt haldnir í framtíðinni með hagsmunaaðilum svo ekki komi til samskonar klúðurs og með útivistarstígana í Víðidalnum.
Ekki verður stígunum breytt næsta sumar heldur verðum við að varast hætturnar sem á þeim eru. Útbúin verða skilti sem vara aðallega hjólandi og gangandi við umferð hesta á svæðinu. Þarna eru hættulegar slysagildrur eins og blindhorn og þurfum við sem geysumst á hjólum frá Víðidal upp í Heiðmörk að sýna mikla aðgæslu. Við skulum svo vona að slysin verði ekki alvarleg þangað til stígarnir verða lagðir á réttan hátt.
Magnús Bergsson
© ÍFHK 2002
(Hjólhesturinn apríl 2002)